Już raz złapaliśmy na tym Kornela Witolda w 150. rocznicę urodzin Lenina w słynnej jatce na profilu Mateusza Piskorskiego (patrz: załącznik).

Tym razem szczególnej uwadze zebranej publiczności polecamy profil Jarka Augustyniaka:

Jarek Augustyniak
7 godz. (temu)
Ciekawa rozmowa. Jak zawsze z Brunem. Michał poruszył ważny wątek. Waąek słabości klasy pracowniczej i reprezentujących ją organizacji społecznych.
Przedsiębiorcy natychmiast, gdy zauważyli, że ich dochody spadną, podjęli próbę „strajku przedsiębiorców”. Zadziałali zgodnie ze swym interesem KLASOWYM. A pracownicy i różne pracownicze organizacje społeczne, zawodowe, polityczne, gdy ci przedsiębiorcy zwalniają ludzi, obniżają im pensje itd….boją się nawet wyjść na demo na 1 maja, bo … wirus i nie wolno? 😀
Informacje o tej witrynie
youtube.com
Profesor Bruno Drwęski analizuje sytuację na świecie
6 Jacek Cezary Kamiński, Bartosz Bieszczad i 4 innych użytkowników
3 komentarze 1 udostępnienie

Ela Wisz: i co dalej? mam wrażenie od pewnego czasu, że ciągle mamy Dzień Świstaka, że ten scenariusz się zaciął, zawiasy mu się zacięły. Chłopcy zróbcie jakieś nowe sceny, choćby z dupami. Musi być jakieś przejście, jakieś zaskoczenie, jakiś inny dialog, inna scena… Ratunku, błagam.

Bartek Tomassi do Eli Wisz: a ja to już pieprzę wszystko. Niech głupia większość Polaków tyra za grosze i merda ogonkami ze szczęścia…. Ja 8 maja wracam do Holandii, bo tu żyć nie idzie a patrząc na te skretyniałe społeczeństwo – odechciewa się…

Jerzy Ziętek [To ten co nas próbował załatwić w Norymberdze, twierdzą że tam już dowiedli, że Katyń był dziełem Niemców – WB] do Bruno: „Kapitalizm osiągnął swój ostatni etap: barbarzyństwo i niekończące się wojny w różnych formach na całym świecie. Wobec tego po prostu nie ma innego sposobu, jak uspołecznić środki produkcji i wymiany” Niestety, ludność peryferyjnej neokolonii kapitalizmu zwanej III RP nie dostrzega prostej zależności: kapitaliści zatrudniają pracowników, bo na nich zarabiają, a gdy na którymś nie zarabiają, to go zwalniają.

Kapitalizm to system, w którym odbywa się transfer bogactwa z rąk tych, którzy mają mniej, do rąk tych, którzy mają więcej.

Natomiast tzw. „kryzys” w kapitalizmie to mechanizm, który ten transfer przyspiesza wykładniczo. Bogacze się bogacą, a biedacy ubożeją, jak zwykle, tyle że szybciej.

[poprawiłem literówki i wprowadziłem znaki przestankowe z myślą o wygodzie Czytelników]

Następnie zaznaczam charakterystyczny fragment. Wrzucam w Google. Wychodzi mi:
https://obserwatorpolityczny.pl/w-epoce-koronawirusa-panst…/
z 28 kwietnia.

Dalej to już robota ręczna – dłubanie w NASZYCH TEKSTACH.

SZUKASZ A ZNAJDZIESZ.

Oto stosowny cytat: „kryzys” w kapitalizmie to mechanizm, który ten transfer przyspiesza wykładniczo. Bogacze się bogacą, a biedacy ubożeją, jak zwykle, tyle że szybciej.

Znajduję go bez problemu w naszym tekście z 25 kwietnia b.r. Podaję tytuł: NA KRYZYSIE TEŻ MOŻNA SIĘ WZBOGACIĆ, TYLE ŻE SZYBCIEJ… I ZALEŻY KTO

A oto odpowiedni fragment:

„Jak słusznie w tym kontekście przypomina ekonomista Siergiej Głazjew, kryzys jest mechanizmem, dzięki któremu dokonuje się transfer bogactwa z rąk tych, którzy mają mniej, do rąk tych, którzy mają więcej. Czyli bogaci się bogacą, a biedni ubożeją, jak zwykle, tyle że szybciej. Najpewniej przez kredyty.”

A oto drugi fragment:

„Wedle S. Głazjewa, mamy do czynienia z klasycznym długim cyklem, powtarzającym się co ok. 50 lat. Obecnie jest on związany z problemem ceny ropy naftowej i z nowymi technologiami informatycznymi. Zmniejszając zapotrzebowanie na wymieniony surowiec, pandemia zwiększa jednocześnie zapotrzebowanie na nowe technologie, które i tak rosło już przedtem wykładniczo.”

MAMY ZATEM DO CZYNIENIA Z KOMPILACJĄ. A oto słowo-klucz: WYKŁADNICZO.

To taki niewinny, acz wyrafinowany zabieg na jeszcze żywym organizmie. A przecież można było zwyczajnie za naszym tłumaczeniem i artykułem zacytować Siergieja Głazjewa.

I któż w to się bawi?

OCZYWIŚCIE LEWICOWA RODZINKA.

Ale to jeszcze nie koniec. Bartek Tomassi błysnął ostatnio genialnym pomysłem:

„1 Maja – w międzynarodowym dniu solidarności ludzi pracy – wywieszamy przez okna lewicowe – czerwone, czarne, tęczowe, czarno-czerwone – flagi i raczymy sąsiadów rewolucyjną muzyką!
Skoro jest pandemia i jest zakaz zgromadzeń, to w ten sposób, symbolicznie uczcijmy ten dzień!”

Mój komentarz w Grupie Zrzeszającej Wszystkich Komunistów: TA GRUPA NA STARCIE MIAŁA ZAŁOŻENIA EKUMENICZNE – WIDAĆ CO Z NICH ZOSTAŁO – nie uszedł jego uwagi.

A oto konsekwencje:

Bartek Tomassi do Eli Wisz: a ja to już pieprzę wszystko. Niech głupia większość Polaków tyra za grosze i merda ogonkami ze szczęścia…. Ja 8 maja wracam do Holandii, bo tu żyć nie idzie a patrząc na te skretyniałe społeczeństwo – odechciewa się… (jak wyżej, patrz profil Jarka Augustyniaka).

A teraz skok na profil Jana Hermana na Facebooku:

Pozwolę se przytoczyć pełną wypowiedź podstarzałego „gavroche’a”:

Jan Herman
19 godz. ·
POZA BLOGIEM. Bawcie się sami
Zacznę od finału, żebyście nie przeoczyli. Mam bloga, mam swoje projekty społeczne do zrobienia, mam jakieś życie osobiste lepsze niż połowa ludzi mi znanych , choć niełatwe – więc kto ma do tego szacunek i zainteresowanie – niech się zainteresuje, a kto ma w nosie – droga wolna.
Najtrudniejszym, najbardziej bolesnym z moich doświadczeń – jest to, że nawet w gronach osób wywieszających na sztandary idee równości (szans) i inne „demokracje” – pilnuje się „kolejności dziobania” i o tę kolejność zabiega się bardziej niż o cokolwiek innego, nawet o swoje – głoszone – ideały.

Mam lat ponad 63. Kiedyś miałem lat 20 (naprawdę!), miałem też lat 30, 40, 50. Nie, nie popisuję się zdolnościami matematycznymi, tylko przełomami, które zaliczyłem jako „obiekt żywy”. I nie pamiętam, bym kiedykolwiek był w niezgodzie ze swoimi racjami prymarnymi-podstawowymi-elementarnymi, choć jestem przecież niedoskonały jak wszyscy.

Na wszelki wypadek wymienię przykładowo np. 10 swoich racji prymarnych (nie łapcie mnie za słówka, nie używam słowa „najważniejszy, priorytetowy”):

1. Nie ma takiego człowieka (dowolnej płci), który kwalifikuje się do wykluczenia ostatecznego (więzienie, nędza, ostracyzm, trędowatość) – a jeśli ktoś przejawia złą wolę i nieopanowanie w czynieniu zła – zasługuje na leczenie (humanitarne), nie zaś na gołą karę o charakterze zemsty;
2. Opatrzność, czyli „zaświaty”, albo nad-inteligencja lub coś podobnego – jest dla mnie oczywistością, a jeśli ktoś sądzi, że jesteśmy tu, na małej planecie, wyjątkowi w całym Universum – to nie tylko grubo się myli, ale też spał na lekcjach z logiki i matematyki;
3. Poza polityką (czyli budowaniem przewag własnych mimo podstaw do tych przewag) – najbardziej nie znoszę tego, że liczni są głupi, zwyczajnie głupi, więc na wszelki wypadek zwalczają lub „tylko” ignorują tych widzących szerzej, dalej, wyraźniej;
4. W grze wszystkich ze wszystkimi o wszystko, przeczącej wszystkiemu co ludzkie i wszystkiemu co cenię – nie biorę udziału świadomie, nie zaś z niewiary w swoje talenty: moje blogowanie jest uczestnictwem „z balkonu” (trybuny), innego nie ma;
5. Jest dla mnie ponad wyobrażenie o przyzwoitościach, że najlepiej się mają – w dowolnych przekrojach społecznych i ideowych – zwykłe gnojki, szalbierze – i mówię to sam nie będąc świętym, czyli wiedząc, jak łatwo jest żyć na cudzy rachunek i cudzą, skradzioną ofiarą;
6. Jeśli ktoś mnie okrada z myśli i pomysłów, doprowadzając je do efektu – to ja nie walczę o tantiemy i ordery, tylko cieszę się ja dziecko, bo cel (np. społeczny), jaki sobie stawiałem – zwyczajnie się ziścił, nie jestem zazdrosny o palmę pierwszeństwa;
7. Ideowo jestem po stronie słabszych, nieporadnych, przeciw monopolistom wszelkiego autoramentu: konkretnie jestem moralnie harcerzem i chrześcijaninem, politycznie socjalistą, społecznie ludowcem, jak ktoś chce wyjaśnień – zna mejla, telefon, itp.;
8. Polskę uważam za miejsce umiłowane, ojczyste i „wrodzone”, tym bardziej, im więcej widziałem świata, kultur, cywilizacji, nikt mnie stąd nie wyrwie, na żadne saksy, emigracje i podobne brewerie, nawet jeśli mi tu źle;
9. Żadnej pracy się nie boję, co łatwo udowodnię, ale moim ulubionym zajęciem (pracą) jest myślenie (nie mylić z nic-nie-robieniem): myśleniu daję wyraz pisząc literacko, społecznie, wynalazczo, i będę to czynił dopóki sił wystarczy, taki odruch żywotny;
10. Mam naturę, a może tylko przyzwyczajenie, samotnika: oczywiście, że jestem towarzyski, ale spełniam się nie w grach i zabawach, tylko w „zaciszu” swoich konceptów, które ogłaszam albo w stanie surowym, albo nieco spreparowanym;

Doświadczam, niestety boleśnie, bo mi zależy – że robię w sieci za dziwaczejącego staruszka. Nic się nie zmienia zresztą od lat, tyle że włosy siwieją. I mimo, że mnie to wścieka do białości – raczej nie wyżywam się za pomocą swojego zgorzknienia, chyba że sam nie widzę swoich pisemnych wystąpień.

Jedną z moich słabszych stron jest tzw. sztuka pozycjonowania. Zwyczajnie nie umiem, a nawet unikam „wspinaczki”, patrzę zresztą z politowaniem i ze zgrozą na wielu zdolnych i przyszłościowych, którzy ścigają się w górę, jakby „poziomo” było mniej atrakcyjne. Potem się dziwią, że na końcu zostają sami, co najwyżej w gronie podobnych sobie rzeźników, po taka jest natura gry wszystkich ze wszystkimi o wszystko.

Na wszelki wypadek zastrzegę: uszanuję każdego znajomego, kto wskaże, kiedy, gdzie i jak sprzeniewierzyłem się temu co dotąd napisałem. Szyderców nie uszanuję, bo oni są właśnie przyczyną niniejszego tekstu.

* * *

Żeby nie opowiadać życiorysu – odpowiem na kilka wydarzeń i ogłoszeń z ostatnich dni, wyjdzie na to samo.

Mamy – na przykład – wysyp propozycji 1-Majowych. Moja – jedna z pierwszych, zatytułowana „Postój 1-Majowy” – jest zgrabnie ominięta w „sieci”, choć polega na czynnym i bezpiecznym (prawo) zamanifestowaniu zwykłego szacunku dla ludzi, którzy ryzykując rzeczywiście, na przykład życiem – upomnieli się kiedyś o prawa pracowników na przekór „kulturze wyzysku”, czyli kulturze oskubywania ludzi pracy do gołego, by nie mieli nawet szans odłożyć gotówki na jutro, przez co można ich niewolić dożywotnio i bezkarnie, i to w świecie wolności, demokracji, przedsiębiorczości, praw człowieka, praw obywatela, równości, braterstwa. Zwycięża opcja „świętujmy w domu”, byle nikt nie widział, co najwyżej w sieci pokażemy fotkę ze swojej niezłomności. I to zwycięża w osobach najbardziej „anty-systemowych”. W dupie mam ich wezwania do czynu, który polega na dekowaniu się w zaciszu własnego komputera. Dekowaniu niegodnym radykalizmu, który głoszą – również w bezpiecznym zaciszu. Nie, nie żądam oklasków, ale będę 1 Maja tam, gdzie trzeba choćby z szacunku dla ofiary przodków.

A, żebym nie zapomniał. Wspomniałem wcześniej, że moim ulubionym zajęciem jest myślenie, w konsekwencji – pisanie. Nie twierdzę, żem jest geniusz myśli i słowa, ale jeśli w komentarzach napotykam głównie argumenty nie na temat, byle tylko przewekslować moją treść na coś zgoła innego – to zwyczajnie ubolewam. Najbardziej ubolewam nad tym, że choć piszę do osób najczęściej wykształconych i obytych w wyrafinowanych tekstach – to reagują jakbym ich obrażał. Jeden wybitny lewicowiec dawno już temu powiedział do mnie: wolę jak grasz te swoje rosyjskie dumki, niż twoje teksty. Ten sam lewicowiec od lat robi rzeczy jawnie przeciwskuteczne, wielokrotnie okradł swoich „podopiecznych” społecznych i akolitów, gardzi większością „współwyznawców” – ale konsekwentnie jest „ciekawym człowiekiem” dla organizatorów konferencji i audycji. Nie, błędnie pomyśleliście: nie stanę z nim w szranki, nie będę się pozycjonował wobec zwykłego złoczyńcy. Dyżurnego i poręcznego odgromnika w sprawach, których nigdy nie doprowadzi do końca, choć taki jest antykapitalistyczny i anty-systemowy.

Dołożę coś na deser. Otóż sądzę, że na dowolnym kontynencie dominująca część ludności ma skłonność do konserwatywnego „moja chata z kraja”, byle dostać talon na „michę” i choćby małą przestrzeń na sprawy osobiste-intymne. Od tej większości nie będę wymagał. Ale od całej tej, pożal się boże, inteligencji udającej nadwrażliwość, egzaltowanej na pokaz, byle tylko pozostali zauważyli, jaki to ja jestem szlachetny – wymagam nie tyle więcej, ile czegoś zgoła innego: zadbajcie o tych właśnie, pogrążonych w nieświadomości nędzy i upodlenia, by was przerośli w pojmowaniu świata i swojej w nim roli, a jeśli nie oni – to ich następcy, których wszak wciąż przybywa. Nie bądźcie zazdrośni o to, że was wyprzedzą, zrozumieją lub choćby wyczują lepiej. Po prostu inwestujcie w nich, nie patrząc na swoje zyski i pozycje. Wtedy okażecie się godni obu mian, których używacie: inteligencja, i (rzadziej) lewica. A jeśli nie – to przestańcie dyrdymalić, bo już hadko słuchać.

* * *

Ja w każdym razie wygaszam swoją aktywność wobec was, bo ona mnie wyłącznie frustruje. Może coś, gdzieś, kiedyś…
Jan Herman

A oto mój komentarz pod nią:

Jasiu, twój pomysł podjął w końcu Jarek Augustyniak. Liczyłeś, że kupi go lewicowa rodzinka? Oni się oglądają na Piotra Ikonowicza. TO BYŁO JASNE OD POCZĄTKU. A te ekumeniczne apele o wymieszenie dowolnych flag w oknie ze stosowną muzyczką można wsadzić gdzieś. GDYBY TYLKO O TO SZŁO… Osobiście dziękuję za te towarzystwo. Te twarze już się przejadły. Ale czemu miałbym je zamienić na te zgrupowane wokół Mateusza Piskorskiego? TAAAKIEGO WAŁA!

Jan Herman: gdzie podjął, link.

Włodek Bratkowski: Gdzieś na ścianie (na wallu) emocjonalnym postem, a to, że nie eksponuje go na swoim profilu pewnie nie jest przypadkiem. W końcu jako dziennikarz znanego ci rosyjskiego środka przekazu na Polskę formalnie odciął się od polityki. Widziałem pod jego postem komentarz twojego kumpla Jacka Nowakowskiego.

Jacek Nowakowski do Włodka Bratkowskiego: ale coś źle z tym komentarzem? zresztą niejeden tam zamieściłem, jednak chyba wiem o który chodzi 😉

Z Janem zaś nie jesteśmy kumplami, nie żebyśmy nie mogli, i nie żebym nie chciał, ale nasze drogi życiowe i polityczne się rozmijały a ja jestem tylko zwykłym technikiem budowlanym i ćwierć-architektem aspirującym do miana inteligenta… gdy Jan był już dojrzały politycznie, ja się dopiero uczyłem polityki na błędach… Ikonowicza i własnych… moje polegały głównie na tym, że mu zaufałem…

[kończy polityczny druh Jana Hermana JACEK NOWAKOWSKI].

PRZY OKAZJI PRZYPOMINAM, ŻE GDY PORUSZYŁEM W SWOIM FELIETONIE TEMAT OBCHODÓW TEGOROCZNEGO „1 MAJA” PIOTR IKONOWICZ USUNĄŁ MNIE Z GRONA SWOICH ZNAJOMYCH NA FACEBOOKU.

Ten felieton łatwo znaleźć. Podaję tytuł OD ZADYM, ZUPEK KURONIA I SEJMU DO STRACHA NA WRÓBLE i adres:
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=542577839731571&id=100019380792417

A później to już poleciało.

Przy okazji pozdrawiam Olgę Lipińską, kabarecik w postaci lewicowej rodzinki i… wszystkie dupy organizacyjne, czy jak wolicie OD ORGANIZACJI 1 MAJA.

Włodek Bratkowski
28 kwietnia 2020 r.
A oto obiecany ZAŁĄCZNIK: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=555032615152760&id=100019380792417.